De huidige denkpiste hierover kan ook anders
Ouders vragen meestal aan hun pediater of osteopaat waarom hun kinderen chronische oorontstekingen krijgen. Het antwoord dat ze krijgen is meest hetzelfde. Baby’s krijgen oorontstekingen omdat hun oorkanalen (buis van eustachius) meer horizontaal liggen dan bij volwassenen. Daardoor kunnen de vloeistoffen in en uit het oor niet goed afgevoerd worden naar de keel toe. Hierdoor ontstaat er een ophoping van stilstaand vocht dat uiteindelijk een bacteriehaard wordt die leidt tot een ontsteking. Dat klinkt aannemelijk toch?
waarom het idee niet het juiste is
Ook wij dachten vroeger op deze manier
Ook wij dachten steeds op deze manier, maar door het het steeds terugkerende probleem zijn we toch verder op zoek gegaan naar mogelijke antwoorden en verklaringen om onze therapie efficiënter te maken. Ik stelde mezelf de vraag... als baby's allemaal met horizontale kanalen in hun oor geboren worden waarom krijgt dan niet iedereen oorontstekingen? Misschien zijn het net diegene met meer hellingsgraad in hun kanalen die het wel krijgen? En waarom krijgen de meeste onder hen slechts aan één zijde oorontstekingen en niet aan beide kanten? Het vocht zou er dan toch moeten uitlopen als de baby op zijn zijde ligt om te slapen? Wachten tot het eruit groeit is in ieder geval geen juiste oplossing. En er moeten toch andere opties zijn dan buisjes laten plaatsen.
Wat is onze huidige denkwijze hieromtrent?
Wij als osteopaat verkondigen dat een lichaam steeds een "beweging" heeft doorheen het ganse systeem, zelfs in onze schedelbeenderen, vanaf onze geboorte tot onze dood. Deze vaak bediscussieerde vorm van beweging is gelijkaardig aan hoe een ribbenkast beweegt bij onze ademhaling maar dan veel subtieler. Ook al is het in de schedel een zeer subtiele beweging, het is net door die beweging dat er een pompwerking optreedt van de temporale botstructuren die zorgt voor de drainage van de oorkanalen. Het is een heel belangrijke pompwerking om infecties te voorkomen. Als het stilstaand vocht in oren niet wordt weggepompt door deze werking wordt het een bacteriehaard die leidt tot infectie. Deze bewegingsmogelijkheid kan verhinderd zijn langs slechts één maar ook langs beide temporale kanten. Hierdoor krijgt de baby mogelijks slechts aan één zijde een oorontsteking. Deze pompwerking of beweging van de schedel is onafhankelijk van de positie waarin baby zich bevindt en hierdoor is het afvoeren van vocht in de oren dus niet afhankelijk van de zwaartekracht of van de horizontaliteit van de kanalen. Het wordt uit de oren "gepompt" . Het is dus aan ons als osteopaat om deze subtiele bewegingen in de schedel te herstellen en meer bepaald in het geval van oorontstekingen om de beweeglijkheid van de temporale botstukken te herstellen door zachte therapie. Hierdoor herstellen we de "pompwerking" van de schedel dat er voor zal zorgen dat de infecties zullen oplossen en wegblijven.